Yirminci asrın başlarında kırmızı
Kıpkırmızı bir bayrak altında,
Altın yeleli atlıların tüyleri beyaz
Beyaz bir ay ışığı yıldızla.
Yıldız meclis semalarında,
Semalarda gök kubbeli cübbeliler,
Takımlılar
ve sarıklılar,
Sarıyor orduların başını,
Baştan aşağı hürriyet!
Ulus’ta, ulus oluyor Atlılar.
Atlıların ayak izleri karışıyor,
Nemli sonbahar akşamına.
İzmir’de top sesleri, Ankara yanıyor.
Trabzon’da, Antep’te çocuk askerler,
Asker Saimeler Ulus’ta,
Ulusa sesleniyor.
Meclis öğlen sıcağında kavruluyor.
Ölenler,
Ulus meydanda dövüşüyor!
Ölüler
Hürriyetin uğrunda canlanıyor!
Ankara, Anadolu ateşinde cehennem.
İstanbul saçlarını tarıyor,
Yangınlar içinde!
Kollarında kelepçe izler
Boynunda yağsız urgan
İp kesilmiş,
kalem kırılmadan evvel,
Sallanıyor göğüsleri ucunda.
Ulus,
Meydanda sarıyor Ankara’yı.
Mecliste bir Bey bağırıyor!
Sesi Artvin’den geliyor,
Edirne’ye kadar dayanıyor sırtı!
Erzurum’da ulu bir çınar yükseliyor,
Gövdesi
Ve yaprakları gölgeliyor,
Bütün Anadolu’yu.
Meclis’te bir ses yükseliyor,
Ulusun sesi yükseliyor!
Altın saçlı adam izliyor,
Gökyüzü gözleri
ve ince ayakları,
Tir tir titriyor
Hürriyetten.
Hürriyet ki O’dur.
Şimdi yaşıyor Hürriyet Ulus’ta,
Anıttepe’de!
Ankara’da bir ses yükseliyor semaya:
“Cumhuriyet,
Yaşasın!”
